ผู้แต่ง


ติดอกติดใจ Ebook พร้อมอ่าน 69.-

ชื่อผลงาน                               กลีบรัก ( เธอ ฉัน และใคร)

จำนวน                                    113 หน้า

ราคา                                        89 บาท

ประเภท                                   นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่

บทประพันธ์                            ว.เกตุสุทธิ

ผู้จัดย่อหน้า / พิสูจน์อักษร   ว.เกตุสุทธิ

ติดตามข่าวสารเพิ่มเติม   https://www.facebook.com/Venus909_writer

                สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 ผลงานชิ้นนี้เป็นลิขสิทธิ์ส่วนบุคคล ห้ามมีการคัดลอก ทำซ้ำ ลอกเลียนแบบ ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วน หรือทั้งหมดไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากต้องการนำไปใช้เพื่อเป็นประโยชน์แก่สาธารณะกรุณาติดต่อ ว.เกตุสุทธิ (062-6633889)

 

อธิป

       ชายหนุ่มวัย 34 ปี อดีตพนักงานออฟิตใส เป็นคนจริงจังกับชีวิต ขี้หึง ปากร้าย แต่ก็แอบใส ซื่อ กับคนที่รักเท่านั้น ไม่ว่าจะคนรักหรือใคร ตอนนี้ เซ็กส์ คือเกมส์

คัทลียา ( ลียา)

            สาวไฮโซอายุ 32 ปี ครอบครัวเพียบพร้อมทุกอย่าง ขี้เบื่อ นิ่ง หยิ่ง กล้าได้กล้าเสีย แอบคิดมากเอาแต่ใจ แพ้น้ำตา โดยเฉพาะน้ำตาจากคนที่เธอรัก

ครองขวัญ ( ขวัญ)

                สาววัย 22 ปี ร่าเริง แจ่มใส รักครอบครัว แอบรัก และก็แอบร้าย

 

 

 

 

INTRO

“ คุณจะหนีผมไปไหน”

“ ไม่! ไม่นะ! อย่าทิ้งผม”

 

            ‘ เหอะ! เหอะ!’ เหตุการณ์เลวร้ายในวันเก่าตามตอกย้ำผมอยู่เสมอ ภาพภรรยาคนสวยตีสีหน้านิ่งเฉยไม่รู้สึกผิด ต่างจากผมที่คลั่งเพราะความกลัว

 

           ‘ คุณมันใจร้าย’ ผู้หญิงนิยมความสะดวกสบายอย่างลียา ต่อให้พยายามสร้างครอบครัวมากแค่ไหน เธอก็ไม่พอใจสักที  

 

           ‘ ปึง! ปึง!’ เคาะประตูเรียกหวังเอาเรื่อง ตั้งแต่วันนั้นผมก็เหมือนคนบ้า ติดอยู่กับเรื่องเดิมๆ โกรธแต่เรื่องเดิมๆ

 

           “ มีอะไรคะอธิป ดึกปานนี้แล้ว...ไม่นอนหรือไง” เสียงงัวเงียเอ่ยถาม ผมกระชากตัวเธอสุดแรง เหวี่ยงร่างบางกระแทกลงเตียงด้วยความโกรธ

 

           “ ปล่อย! จะทำอะไรอีก” ความสงสัยหวาดกลัวเข้ามาแทนที่ ลียาถอยหนีเหมือนผมเป็นคนแปลกหน้า ไม่แปลกหรอกถ้าเธอจะกลัว เพราะทุกครั้งที่ผมมาหาเธอ มันมีแต่ความแค้น...

  

             “ ทำหน้าที่ผัวคุณไง”

            “ พอเถอะค่ะ ฉันเพลียเหมือนจะไม่สบาย”

 

           “ อย่ามาสำออย! เป็นเมียผมคงแย่สำหรับคุณซินะ ไม่เป็นไร...เดี๋ยวผมหาคนมาช่วยคุณเอง”

 

           สายตาด่าทอสวนกลับทันที ความน้อยใจเข้าแทนที่ความหวาดกลัว ผมยิ้มเย้ยสะใจที่ได้ทำร้ายเธออีกครั้ง อยากทำให้เธอรู้สึกต้อยต่ำ เสียใจ เมื่อคนเคยรักทำร้ายมันรู้สึกอย่างไร อยากทำเหมือนที่เธอเคยทำ แม้ตอนนี้ความรักของเราอาจไม่มีเหลือแล้ว

 

           “ จัดการมันซะ ก่อนที่ผมจะบังคับคุณ” ร่างบางถูกกดลงล่าง ผมชันตัวขึ้นคร่อม ฝ่ามือหนาบีบกรอบหน้าสวยให้จ้องค้าง นิ้วหัวแม่มือคลึงกลีบปากเรียว ลงแรงบีบย้ำจนหน้าเธอแดงกร่ำ

 

           มืออีกข้างรีบถอดกางเกงเลออก โชว์แท่งอ่อนนิ่มใต้ดงขนหยาบ เธอเบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมทำอย่างเคย ท่าทางขยักแขยงจนน่าหมันไส้ จิกเส้นผมสลวยให้หน้าลียาเชิดสูง ถูไถพวงอ่อนนิ่ม ยามที่กลางหว่างขามีหน้าสวยของภรรยาเหยเกไม่สบอารมณ์ ส่งให้ผมรู้สึก...ชนะ

 

           “ ทำซิ! เมียสับปลับอย่างคุณ เหมาะกับเรื่องแบบนี้แหละ” ผมได้ใจจ้องเหยียด พูดเย้ย มือหนาจิกทึ้งเส้นผมกดร่างตัวเองลงทับหน้าสวย

 

           ปากเรียวอ้ารับพ่วงอ่อนนิ่ม ดูดดุนไม่นานแท่งแข็งที่ซ่อนอยู่ก็เผยร่างออกมา ความยาวไซส์มาตรฐานสอดลึกลงไปถึงคอหอย เธออึดอัดสำลัก หน้าแดงกร่ำ หางตามีน้ำซึม ผมยิ่งได้ใจกดย้ำลึกเข้าไปอีก

 

           ผมขยับเข้าออก ครูดเอ็นแข็งเสียดสีริมฝีปากสวยสุดแรง สองก้อนเต่งตึงฟาดใส่ริมฝีปากเธอซ้ำๆ เธออึดอัดพยายามผลักออกแต่ก็ไม่เป็นผล ขย่มอยู่นานจนความสงสารวูบเข้ามา

  

            “ นอกจากโกหกตอแหลไปวันๆ นี่แหละ...อีกอย่างที่คุณทำได้ดี” กลั้วขำพูดคำดูแคลน

 

           “ เห้อๆ! เกลียดลียามาก ก็เลิกกันซิคะ!” กอบโกยอากาศหายใจ สะบัดเสียงตัวสั่น

 

           ผมกลายเป็นคนบ้าเสพติดน้ำตา ไม่ว่าจะวิธีใดหรือคำพูดไหน หากมันทำให้เธอเสียใจ...ผมก็จะทำ

 

            “ หย่ากันเลยไหม คุณจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าฉัน”

  

            “ เลิกหรอฝันไปเถอะ” พูดเสียงในลำคอ ราวกับพูดให้ตัวเองฟัง

               “ ความตายเท่านั้นที่จะพาคุณหนีจากผมได้ จำเอาไว้!”

 

           “ งั้นก็ฆ่าฉันซะ”

            ลียาพูดท้าทาย แววตาตัดพ้อแสดงความเสียใจต่อเนื่อง ผมรับรู้ได้ เพียงแต่ไม่เชื่อว่าเธอเสียใจจริงๆ ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน เธอยังเลือกจะหนีผม นี่หรือ...คนที่เคยรักกัน

 

           “ งั้นก็จงตาย ด้วยอาวุธแท่งนี้ละกัน” เอ็นแข็งชูชันชี้หน้า เมื่อคำเสียดสีจบลง ความดุร้ายราวสัตว์ป่าก็เริ่มทำงาน หน้าซุกไซ้ฟัดผิวซอกคอ ขบกัดฝากรอยฟันเน้นๆ มือบีบคลึงจนขึ้นรอยแดงจ้ำ กระชากชุดนอนซีทรูจนขาดวิ่น

 

           แสงจันทร์นวลสลัวตกกระทบบนร่างขาวโพลน เม็ดยอดชมพูเด่นตัดก้อนกลมอวบ ขย้ำคมฟันกัดเนื้อเต้าจนร่างลียาสะดุดเฮือก เธอจิกเล็บแสดงความเจ็บปวดออกมา เมื่อรู้ตัวว่าเผลอรุนแรงเกินไป ผมจึงเลียลิ้นสากปลอบประโคม

 

           ความเย็นชื้นจากน้ำลายทำให้เลือดซิบคมฟันแสบสัน ลียาสะอื้นแต่ยังกลั้นเสียงเจ็บปวดไว้ เราสบตาท้าทายกันไปมา เกมส์หื่นสนองอารมณ์ดำเนินต่อ จนเธอน้ำตาซึม

 

           ‘ สวบ! เฮือก!’ กดแท่งแข็งเข้าปากทางระอุ ลียาสะดุ้งตัวพยายามดิ้นหนีออกห่าง

 

           “ เอาออกไป ฉันเจ็บ”

 

           “ เจ็บหรอ...ไม่มั้งลียา ผมว่าคุณชอบมากกว่า”

            หน้าเหยเก แววตาน้อยใจส่ายหน้าไปมาตามแรงสะเทือน แท่งเอ็นร้อนเข้าออกเน้นๆ รูหลังกำลังถูกใช้เกินหน้าที่ ผมขย่มสุดตัวรวบสองขาเธอพาดบ่า เน้นให้ภายในเราเสียดสีกันแน่นขึ้น

 

           “ เจ็บ! ปล่อยนะ!”

 

           “ ปล่อยก็ได้ ถ้าคุณจะขึ้นให้ผม...จนเสร็จ” ผมเอ่ยเสียงหยอกล้อบอกข้อเสนอเอาแต่ใจ ยิ้มหน้าระรื่นสื่ออารมณ์ชนะอีกครั้ง เธอไม่มีทางปฏิเสธแน่ เพราะผู้หญิงอย่างลียาอ่อนแอบอบบาง เกินกว่าจะทนความเจ็บปวดได้

 

           “ ค่ะ ฉันยอมทุกอย่าง” ลียาสะอื้นตอบ คราบน้ำตากลบดวงตาคู่สวย โผล่เข้ากอดร่างเธอ มือเกลี่ยเช็ดริ้วน้ำใส ประกบหน้าเราสอง ดวงตาจ้องกันแทนคำพูด ร่างบางยังสั่นเทาจนผมต้องกระชับวงแขนปลอบ

 

           “ อย่าลีลา เร็วๆ เข้า” เมื่อคนใดรู้สึกมากกว่า ความแพ้จะเข้ามาเยือนทันที ผมไม่ยอมแพ้อีก จึงเปลี่ยนจากบทอ่อนโยนเป็นกักขฬะในเสี้ยววินาทีนั้น

  

          พลิกร่างลียาขึ้นข้างบน เธอเริ่มขยับตัวทีละน้อย แต่ยังเบี่ยงหน้าไม่ยอมสบตาผม สองเราเล้าโลมจากจังหวะเนิบนาบ เร่งไปจนถึงกระชั้นถี่ ยามที่เมียคนสวยเคลื่อนย้ายร่าง ขับดันความดิบหื่นในส่วนลึกออกมาทางกาย เป็นภาพตราตรึงชวนหลงใหล

 

           “ อธิป!” จวนเจียนปลดปล่อย ผมแกล้งดึงท่อนแข็งออก เธอสะบัดเสียงเสียดาย หอบระรวยอยู่บนอกผม

 

           ‘ เฮือก!’ ผมกระแทกแท่งแข็งเข้ารูหลังลียาอีกครั้ง เธอปรือตาห้าม แต่คงไม่ทันเพราะครึ่งหนึ่งมุดหายเข้าไปในตัวเธอแล้ว

 

           “ เจ็บ! เอาออกไป!”

 

           “ เจ็บแค่นี้...ไม่เท่ากับที่คุณทำร้ายผมหรอก ทนหน่อยนะลียา...เดี๋ยวมันก็จะจบ”

            เสียงอ่อนหวานพูดอ้อน มือบางกอดผมแน่น ไม่ได้ผลักไส้เหมือนตอนแรก ผมกอดปลอบตอบกลับเสียงนุ่มนวล ใจนึกถึงสิ่งต่อไปที่ผมจะทำ

 

           “ อ๊ะ! อ๊าซ.. อ๊ะ! อืม.. อธิป” ร่างบางฟุบหน้าลงหมอน คว่ำตัวชันบั้นท้ายขึ้นสูง ยอมให้ผมกระแทกแท่งเข้าออกตามใจ เราเล้าโลม เร่งจังหวะถี่ใส่กัน ลียาครางหวานหู กระตุกตัวปลดปล่อยหลายครั้ง ผมเร่งสุดตัวจนความหื่นในร่าง ทะลักออกมา

 

           เช้าวันใหม่ ร่างภรรยาคนสวยนอนซุกตัวอยู่ในอ้อมกอด หลับสนิทอมยิ้มมุมปากไม่รู้ว่าฝันดีเรื่องอะไร ผมเผลอยิ้มตาม ใจเต้นสั่นไหวกับภาพตรงหน้า ก่อนความทรงจำเก่าจะเข้ามาตอกย้ำ

 

           “ อุ๊ย!”

 

           “ ตกใจอะไร”

            ป้าศรี แม่บ้านอยู่ประจำที่นี่เจอผมที่ประตูหน้าห้องพอดี ท่าทางช่างสงสัยของหญิงวัยชราทำให้ผมเอ่ยถาม

 

           “ ป้ามาปลุกคุณลียาค่ะ ไม่นึกว่าจะเจอคุณอธิปที่นี่”

 

           “ ไม่ต้องปลุก ปล่อยเธอนอนเถอะ ออ! ฝากจัดห้องด้วย เดี๋ยวจะมีสมาชิกใหม่มาอยู่กับเรา”

 

           “ ใครคะ”

 

           “ เมียผมอีกคน”

           

     

 

 

 

Chapter 1

ครองขวัญ

  

          “ ฉันตัดสินใจแล้ว แกต้องไปอยู่บ้านคุณอธิป”

 

           “ ไม่ค่ะ! หนูไม่ไปหนูไม่ได้รักเค้า”

 

           “ ฉันไม่สนว่าแกจะรักไหม ที่ฉันต้องการคือเงินของเค้า แล้วแกก็ต้องทำตาม”

 

           “ แม่!”

 

            ตั้งแต่พ่อจากไปครอบครัวเราก็ลำบากขึ้นทุกวัน ทรัพย์สินในบ้านเอาออกมาเร่ขายจนหมด เหลือแค่ตัวกับศักดิ์ศรีเป็นสิ่งสุดท้าย

 

           แม่ทุกคนรักลูก ฉันเชื่อว่าแบบนั้น แม้แม่จะทำไม่ถูกนัก ฉันเองก็ไม่คิดปฏิเสธ คุณอธิปเป็นหนุ่มหล่อ ภูมิฐาน สุภาพ อัธยาศัยดี เราเจอกันตามงานเลี้ยงหลายครั้ง คุยถูกคอ ถ้าจะต้องเป็นเมียเค้า ฉันก็ทำใจได้

 

           “ แล้วต้องไปเมื่อไรคะ”

 

           “ พรุ่งนี้”

            ผู้หญิงทุกคนล้วนปรารถนาในเรื่องความรัก ฉันก็เช่นกัน หากไม่ใช่คุณอธิป...ฉันก็คงไม่ไป

 

           “ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ คิดซะว่าทำเพื่อแม่ ทำเพื่อครอบครัวของเรา”

 

           “ แล้วหนูต้องอยู่นานแค่ไหนคะ”

 

           “ จนกว่าเค้าจะเบื่อแก”

            เบื่องั้นหรอ อาจจะแค่วันเดียว สัปดาห์เดียว หรือ เดือนเดียวก็ได้ เพราะความเบื่อกับผู้ชายเป็นของคู่กัน

 

บ้านอธิป

 

           เส้นทางจากเมืองหลวง มุ่งหน้าสู่เกาะส่วนตัวท่ามกลางธรรมชาติ สายลมพัดแรงโต้กิ่งไม้พลิ้วไหว กลิ่นหอมอวลจากดอกไม้นานาพันธ์ ทำให้ฉันสดชื่น

 

           “ ใคร! มาเดินสวนดอกไม้คุณลียาได้ไง” เสียงแวดคีย์สูงของแม่บ้านวัยชรา

 

           “ ครองขวัญค่ะ มาหาคุณอธิป” รีบตอบกลับ

 

           “ ออ จะมาอยู่ใหม่ใช่ไหม ผู้หญิงสมัยนี้ยังไง รู้ทั้งรู้เค้ามีเมียแล้ว ยังเสนอตัวอยู่ได้” เสียงเหยียดจิกจ้อง ทำฉันรู้สึกแย่ลงทันที

  

          “ ไปรอในบ้าน เดี๋ยวไปตามคุณลียาให้”

 

           “ ค่ะ”

            บ้านไม้หรูดีไซด์เข้ากับธรรมชาติ ตั้งเด่นรอรับคนมาเยือน ไม่รู้ว่ากี่คนผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป เส้นทางนางบำเรอหยุดรอฉันตรงประตูเปิดอ้า   

 

           แววตาคุณคัทลียานิ่งเฉียบไม่สะทกสะท้าน กลายเป็นฉันเองที่อึดอัดทำตัวไม่ถูก จากคนเคยพบปะกันตามงานสังคม ระหว่างเราตอนนี้คนหนึ่งคือสตรีหมายเลขหนึ่ง อีกคนคือสมาชิกใหม่หมายเลขสอง

 

           “ เชิญ! ห้องของเธออยู่ทางนี้”

 

           “ เดี๋ยว! คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันมาอยู่ในฐานะอะไร”

 

           “ แล้วเธอคิดว่าฉันควรรู้ไหมล่ะ”

            ฉันรู้ว่าไม่ควรถาม แต่อยากได้ความชัดเจนจึงพูดออกไปแบบนั้น คุณลียายังทำหน้านิ่ง ไม่อยากเชื่อจะมีภรรยาคนไหนยอมให้สามีมากขนาดนี้

 

22.34

           

           ร่างอ่อนเพลียจากการเดินทางไกล อากาศเย็นสบายยามมืด เสียงเกลียวคลื่นคลอกล่อม สะลึมสะลือจวนเจียนสู่ห้วงนิทรา

 

           ‘ อ๊ะ! เบาค่ะ อ๊าซ.. อืมม...’

            นอนฟังอยู่นานจนความสงสัยผลักฉันเดินลงมาดู   ไฟทางเดินสลัวเปิดแค่พอมองเห็น เดินตามต้นเสียงไปเรื่อย จนภาพเฉลยเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้า

 

           โซฟาตัวเดียวที่คุณอธิปนั่ง มีร่างคุณลียาขย่มตัวสุดแรง ทั้งสองเล้าโลมเกมส์รักใส่กันไม่ยั้ง ผิวเนื้อขาวละเอียดของหญิงกลางคนขึ้นเห่อแดงระเรื้อ เธอเกร็งตัวกระตุกถี่ หวีดเสียงสูงตัดกับเสียงเนื้อกระทบกัน

 

           “ มาซิ! มาสนุกด้วยกัน”

 

           คุณอธิปหันมาเห็นฉันพร้อมเอ่ยชวน คุณลียาตาปรือจ้อง ร่างเธอกระเด้งกระดอนตามแรงกระแทก ไม่อาจดูได้ว่าเธอเต็มใจหรือไม่ แต่ฉันซิ ! หนังสดตรงหน้าปั่นป่วนใจจนสั่น ทำตัวไม่ถูก

 

           “ มาซิ! มาสนุกกัน” เสียงกระท่อนกระแทนของคุณลียา เอ่ยชวน

ติดอกติดใจ เล่มกระดาษรออยู่ค่ะ